پرگار ابراهیم پور- به بهانه روز جهانی معلم

من دبیرستان را ریاضی خوندم. هندسه دو داشتیم که بخشی از کتاب مبحث دایره ها بود. معلم جوانی هم داشتیم به نام آقای ابراهیم پور. از آن عشق تدریسهای شریف. ساده، باحوصله و باسواد. کلاس، کلاس عجیبی بود، باهوش، شیطون و در عین حال مؤدب و با معرفت. بر عکس سواد ریاضیش، ابراهیم پور، دست خط و نقاشی چندان خوبی نداشت. دایره هاش، خیلی دایره نبود. یکی از بچه ها از ته کلاس با لحن بامزه ای می گفت این یک دایره هشت ضلعی است و کلاس میرفت روی هوا... 

یک روز آقای ابراهیم پور یک نظرسنجی ترتیب داد و از ما شاگردان خواست، اگر انتقاد یا پیشنهادی داریم، روی کاغذی بنویسیم و تحویل بدیم

جلسه بعد ابراهیم پور در حالی وارد کلاس شد که شی عجیبی را به دوش می کشید، یک پرگار عظیم الجثه چوبی بود که سفارش داده بود ساخته بودند، یک گچ در دهانه پرگار قرار می گرفت و ابراهیم پور می توانست با آن دایره های بهتری بکشد. البته به سختی و با تحمل صدای ناهنجار کشیده شدن کروی گچ روی تخته 

یکی از بچه ها به شوخی در آن نظرسنجی نوشته بود که شما همه چیزتون خوبه، فقط نقاشیتون خیلی ضعیفه ...